De eerste helft van Indonesië!

Ondertussen is het alweer een tijdje geleden dat er een update was op dit blog. We zijn alweer 2 weken in Indonesië, waar de tijd nog sneller lijkt te gaan als op de rest van onze reis. Ondertussen ook al 3 maanden aan het reizen, pff wat een lange prachtige periode! Gelukkig hebben we nog 2 maanden te gaan waarin we heerlijk gaan genieten van de stranden van Indonesië, Maleisië, Singapore en de eilanden van Thailand! Wij gaan nog lekker genieten en voorlopig nog niet denken aan het feit dat we ook ooit weer terug moeten...

DAG 76 (vervolg)

Na een vlucht van 3,5 uur landen we in Jakarta. Eenmaal daar aangekomen, krijgen we meteen te maken met een van de problemen in Indonesië voor ons, locals die geen Engels kunnen. De mensen bij de paspoort controle vragen van alles, maar door het gebrekkige Engels is er weinig van te maken. Na vriendelijk lachen geven ze uiteindelijk maar gewoon een stempel en lopen we door. Nadat we onze tassen hebben en naar buiten lopen, moeten we pinnen om wat Roepies te krijgen. Echter zijn er geen bankautomaten waar we zonder creditcard kunnen pinnen, en pinnen met de creditcard is erg duur. Nadat we besloten hadden om dan toch maar te pinnen, komen we een Nederlander tegen die hier is voor zijn werk. Hij moest ongeveer dezelfde kant op en kreeg het geld voor de taxi toch terug, dus mochten we gratis met hem mee.. na een flinke tocht komen we uiteindelijk aan bij ons hotel. In de avond lopen we naar een restaurantje waar we Indonesisch eten bestelden. De ober vroeg mij of ik het eten pittig wou. Aangezien ik dit in alle andere landen altijd lekker vond, zei ik ja. Geen goed idee. De pepertjes die ze in Indonesië gebruiken zijn blijkbaar een stuk pittiger dan in de rest van zuid-oost Azië.. Met een brandende mond, keel en lippen at ik mijn verder heerlijke maaltijd..

DAG 77

Vandaag is onze enige volle dag in Jakarta. We staan op tijd op om snel naar ons volgende hotel te kunnen, dat dicht bij de bezienswaardigheden ligt die we willen bezoeken. We lopen, na een klein ontbijtje uit de supermarkt, richting de straat waar we de vorige keer door de taxi zijn afgezet. Dit is een van de hoofdstraten van Jakarta en hier rijden constant genoeg taxi's. Bij de straat aangekomen, verschijnt toch echt een volledig ander beeld van de drukke straat van gisteren. In plaats van duizenden auto's, vrachtwagens en scooters zijn er nu duizenden mensen op straat. Lopend, fietsend, skeelerend, skateboardend of steppend, al deze mensen lopen op de weg. Het duurt even voor we door hebben dat er een soort marathon bezig is, waarschijnlijk voor een hartstichting of simpelweg omdat de Ramadan bijna begint. We “besluiten” (lees: hadden geen andere keus) om maar een stuk mee te lopen met onze zware tassen op de rug om naar een busstation te komen waar we de bus pakken naar een halte dicht bij ons nieuwe hotel. Na 3km lopen en 3km met de bus komen we uiteindelijk aan bij ons hotel.

Na onze tassen gedumpt te hebben, lopen we naar het treinstation om treintickets voor morgen te boeken. Wat ons opvalt is dat iedereen echt heel behulpzaam is, wat ook wel mag want niets is hier echt gebouwd voor toeristen, dus de meeste dingen zijn alleen in het Indonesisch.. Na het station lopen we richting het nationaal monument. Dit enorme monument staat in het midden van Jakarta en is altijd druk bezocht. Het monument was bijzonder, maar er was een ding dat meer bekeken werd, wij. Blijkbaar komen er niet zoveel toeristen hier, want iedereen keek ons na en op een gegeven moment wou iedereen met ons op de foto. Ik denk dat we wel op zo'n 40 foto's hebben geposeerd, tot grote hilariteit van zowel ons als de locals. Om toch maar even aan deze drukte te ontsnappen, besluiten we om naar het nationaal museum te lopen. Tot nu toe was alles al vrij bijzonder, dus lopen we vol verwachtingen naar het museum. Ook hier werden we niet teleurgesteld. Het museum zelf was niet zo bijzonder, tot we ineens de instructies kregen dat we niet meer uit onze zaal mochten. Het koninklijk huis van Zweden was net gearriveerd en kwam het museum bekijken. Daar stonden we dus, middenin een museum in Jakarta, te wachten op de Zweedse koning die wat stukken uit het museum wou bekijken.

Tijd voor het avondeten. We bestelden allebei een simpel Indonesisch gerecht: nasi goreng. Er zat een klein beetje salade bij, dat Mariska vol overtuiging begon op te eten. Nog geen minuut later deed haar hele mond zoveel pijn en brandde alles enorm. Dat wat ze dacht dat een groen boontje was bleek een Indonesische groene peper te zijn, die dus enorm heet zijn. Met tranen in haar ogen van de pijn (en tranen in mijn ogen van het lachen) spoelde ze langzaam de hete groene peper weg. Advies van Mariska: eet nooit een Indonesische groene peper in één keer.

Al met al een bijzondere dag met veel bijzondere wendingen. Je raakt er een beetje aan gewend als je in Azië reist, niets is zoals je het verwacht en mensen weten je keer op keer te verbazen.

DAG 78

De wekker staat vroeg, want vandaag vertrekken we om 8:30 met de trein naar Jogjakarta. We hebben gekozen om de beste stoelen in de trein te reserveren, 1e klasse. Dit was ook absoluut te merken. In een wagon waar de airco het oprecht best koud maakte, zaten we onderuit gezakt in ruime, comfortabele stoelen. Als je dan 12 uur in een trein moet zitten, kan het in ieder geval op deze manier zo prettig mogelijk. Het eerste stuk met de trein gaat traag, aangezien Jakarta zo groot is duurt het lang voordat we de stad uit zien. Het uitzicht is ook nog niet mooi, voornamelijk enorme armoedige wijken en vieze plekken. Na ongeveer de helft van de reis begint het uitzicht beter te worden. Bergen, rijstvelden en theevelden zover je kan kijken. Dit belooft een mooi ritje te worden om lekker naar buiten te staren. Na de overige paar uur genoten te hebben van het uitzicht, komen we aan op het treinstation van Jogjakarta. Na een stuk lopen, waarbij we langs 50 paard en wagens zijn gelopen komen we eindelijk aan bij ons hotel.

DAG 79

Vandaag gaan we Jogjakarta verkennen. We lopen naar het paleis van de sultan, aangezien dit het hoogtepunt van Jogjakarta schijnt te zijn. Zo heel bijzonder was dit niet, al waren de enorme hoeveelheid mensen die een foto met ons wilden wel weer heel bijzonder. Na een lekkere lunch bij een Spaans restaurant, gaan we op zoek naar 2 travelagents om een tour naar Borobudur te boeken. Uiteindelijk blijken beide Agents die we hadden gevonden niet te zitten op de plekken waar ze zouden zitten, en lopen we dus maar naar de hoofdstraat waar een touristen centrum zit. Hier valt gelukkig alles te boeken. Nu op tijd naar bed, want de wekker staat om 3.15!

DAG 80

Pffffffffffff. Daar gaat de wekker. Kwart over 3 in de morgen, het leven van een backpacker is verschrikkelijk. Snel even douchen en dan staat onze gids al voor de deur. Na een klein uurtje rijden, komen we aan bij Borobudur. Het is nog pikkedonker, maar al best druk op de weg. Eenmaal aangekomen kregen we zaklampen om in het donker naar de top van de tempel te klimmen. Strak om 5u staan we bovenop de Borobudur. De zon komt niet op voor 6u en dit zorgt ervoor dat je heel langzaam het landschap om je heen begint te zien. Langzaam wordt alles zichtbaar en begint duidelijk te worden hoe prachtig deze plek is. Tussen 2 vulkanen in staat deze enorme tempel op een kleine heuvel, waardoor je een verschrikkelijk mooi uitzicht hebt op het dichtbeboste gebied eromheen. Als de zon bovenkomt, is de mist gedaald tot het dal, waar het tussen de bomen zit. Dit uitzicht zorgt voor iets mysterieus, wat het een unieke ervaring maakt. Na een paar uur op deze werkelijk geweldige plek te hebben doorgebracht, is het tijd om naar het 2e deel van onze tour te gaan, de Prambanan. Ook dit is een prachtige constructie van meerdere enorme tempels die samen een reusachtig en imposant bouwwerk vormen. Volledig voldaan komen we terug bij ons hotel waar Mariska meteen het bed weer induikt om de gemiste slaap in te halen…

De rest van de dag bestaat uit niks doen, aangezien we allebei toch wel echt heel moe zijn.

DAG 81

Na een slechte nacht voelt Mariska zich totaal niet goed. Als we al haar symptomen bij elkaar optellen komt er een lichte voedselvergiftiging uit. Waarschijnlijk van het ontbijt van eergisteren of het avondeten de dag ervoor. We hadden verwacht dat een van ons wel ziek zou worden, maar zo snel hadden we niet gedacht. Het enige dat we doen vandaag is even naar een ander hotel lopen en eten. Het hotel waar we nu terecht komen is geweldig. De mensen zijn super lief en proberen ons te helpen met alles dat we nodig hebben, ook medicijnen voor Mariska etc.

DAG 82

We worden wakker en het ruikt al heerlijk. Omdat Mariska ziek is, hebben de dames van het hotel speciaal verse kippensoep gemaakt. Na een heerlijk ontbijt lopen we even naar het centrum om een tour naar de Bromo te boeken. Ondanks Mariska’s huidige staat, besluiten we (lees: besluit Mariska) om toch maar vervoer naar Bromo te nemen voor morgen. Verder doen we vandaag niet zo heel veel.

DAG 83

Ondanks dat Mariska nog best ziek is, vertrekken we vandaag richting de Bromo. We worden opgehaald bij het hotel en komen in een luxe busje terecht. Een goede 10 uur later worden we afgezet in Cemoro Lawang, het plaatsje dat aan de Bromo ligt. We zijn door de fantastische natuur van Indonesië gereden. Moe duiken we snel het bed in, want vannacht wordt geen lange nacht.

DAG 84

Onze wekker staat op 3:30. Nog maar half wakker lopen we richting het uitzichtpunt. Na een flinke klim komen we aan bij het punt. Nadat we een klein uurtje al genoten hebben van het uitzicht (prachtige sterrenhemel), komt de zon op. Het uitzicht wordt nog weer mooier, omdat je de kleuren nu pas echt goed kan zien. We lopen na een tijdje genoten te hebben, terug naar de kamer en duiken snel het bed weer in.

DAG 85

Na lekker uitgeslapen te hebben, zien we dat het weer best mooi is. Mariska voelt zich al een stuk beter en we kunnen dus gelukkig weer doen wat we willen. We besluiten om richting de Bromo te lopen. Dit is een tochtje van zo'n 45 minuten door de zandzee rondom de vulkaan. Eenmaal bij de vulkaan aangekomen, hoor je hem gewoon bezig zijn. We lopen de vulkaan op en zien de krater. Je kan echt heel ver naar binnen kijken en ziet het gas uit de vulkaan ontsnappen. Na deze bijzondere ervaring lopen we terug en luieren we lekker op de kamer.

DAG 86

Om half 10 worden we opgehaald en vertrekken we dan toch echt bij de Bromo. We worden eerst naar Probolinggo gebracht om vanuit daar een andere bus richting Ijen te pakken. Eerst nog even betalen, maar ik had niet genoeg. Onderweg betalen mocht niet, dus werd er iemand gebeld die mij achterop de scooter naar een pinautomaat bracht. Zo zie je onverwacht nog eens wat van Probolinggo.. na een enorme tocht komen we laat in de avond aan bij Ijen. Onze bestuurder deed ook nog eens aan de Ramadan, dus die was extra blij dat we er waren zodat hij kon eten. Om 9 uur gaan we flink moe naar bed.

DAG 87

Onze wekker staat om 00:30.. zonder echt geslapen te hebben worden we 'wakker’. Een klein uur in de bus brengt ons naar het begin van de wandeling naar de Ijen krater. De weg is enorm steil en echt een hele flinke tocht, zeker als je zoals Mariska nog een beetje ziek en verkouden bent. Na een kleine 2 uur omhoog klauteren belanden we bij de krater. De mijnwerkers steken net het zwavel aan, wat een mooie blauwe vlam tot gevolg heeft. Dit is echter niet zo bijzonder, maar iets anders hier krijgt onze aandacht. Door het weinige kunstmatige licht rondom de Ijen, kan je vanaf hier namelijk de Melkweg zien, samen met miljoenen andere sterren. Dit uitzicht is niet te beschrijven, zo prachtig en uniek om mee te maken. Als het licht van de zon langzaam een beetje door komt, verdwijnen de sterren en zien we pas echt waar we zitten. De zon komt langzaam op, en wij zitten boven het wolkendek. Hierdoor krijg je een prachtig uitzicht, waar je ook kijkt. Helaas is het wel erg koud en zie je iedereen toch wel lichtelijk lijden maar het is het waard. Voldaan zetten we de tocht naar beneden weer in en daar aangekomen rijden we naar de haven.

We besluiten om toch maar een bus ticket naar Denpasar te boeken. Hiermee stap je een bus in, die rijdt een ferry op die je naar Bali brengt, en vervolgens brengt de bus je naar Denpasar. Jammer genoeg was de bus niet voorzien van airco en zaten we dus in een overvolle, hete bus. Dit zijn de momenten waarop mensen beslissen om terug te gaan, je bent het reizen echt even zat als je na een nacht niet slapen en een zware tocht ook nog 4 uur in een te volle te hete bus moet zitten. Een afschuwelijke 4 uur later komen we aan bij een bushalte 13km van het centrum van Denpasar af. Ons was het centrum beloofd, maar zoals wel vaker het geval is, krijg je hier zelden wat ze je zeggen. We ontmoeten 2 jongens die ook naar het centrum moeten en delen een taxi. Één van de jongens is echter zijn tas vergeten uit de bus te halen (Ja. Dit is de 2e keer dat we een taxi delen en de 2e keer dat iemand zijn/haar tas vergeet) en eindigen we met de taxi in een uur durende zoektocht naar zijn tas. Daarna worden we moe en kapot afgezet bij het hotel. Hongerig besluiten we dat we behoefte hebben aan iets lekkers en geen lokale maaltijd. We hebben dus heerlijk gegeten bij de Pizza Company.

DAG 88

We staan op tijd op om richting Padang Bai te komen. Na het ontbijt bestellen we een Uber. Onze chauffeur kan het echter niet vinden en komt daardoor helaas pas een half uur later aan. Na een tocht van anderhalf uur komen we om 12 uur aan in Padang Bai. Onze chauffeur zegt dat hij wel wat korting voor ons kan regelen en loopt bij een Bootservice naar binnen. We krijgen de boottickets voor 90% van de normale prijs én kunnen om 1 uur al op de boot. Na een tocht van anderhalf uur met de speedboot komen we aan op Gili Trawanang. Na 10min lopen zijn we bij ons hotel, waar we onze spullen dumpen en snel naar het strand lopen. De rest van de middag hebben we heerlijk op het strand gehangen, tot de zon onder ging. Savonds lekker gegeten en vervolgens langs de boulevard gelopen. Echt meteen een enorm vakantie gevoel als je op zo'n eiland belandt, wij gaan ons hier prima kunnen vermaken..

DAG 89

Vandaag hebben we de hele dag lekker op het strand gehangen. Absoluut genieten op dit heerlijke eiland. Wel bizar om te beseffen dat we al bijna 3 maanden weg zijn, wat vloog de tijd voorbij en we hebben het idee dat het alleen maar sneller gaat. Gelukkig is het uitzicht niet verkeerd: van de 65 dagen die we nog hebben zitten we er toch zeker zo'n 45 op een eiland aan het strand.. laat de komende 2 maanden maar komen, wij zijn er klaar voor om nog even flink te genieten!

DAG 90

Vandaag stonden we vroeg op, want we hadden een snorkeltrip in de planning staan. Met ongeveer 20 anderen stapten we op de boot om vervolgens naar 3 verschillende snorkelplaatsen te varen. De eerste bij Gili Trawanang, waar we konden genieten van het prachtige koraal en wat mooie visjes. De 2de stop was bij Gili meno. Hier is een turtle spot, waar vrijwel constant een aantal zeeschildpadden rondzwemmen. We hadden het geluk om er 3 te zien, 2 schildpadden zaten op de zeebodem en deden verder niet zoveel. De derde kwam recht voor onze neus ineens naar boven zwemmen, zonder dat we hem eerder zagen. Zo gaaf om die beesten vrij in het water te zien zwemmen op nog geen meter afstand. Na deze bijzondere ervaring gingen we naar de laatste snorkelplek en hier wemelde het van de vissen. Je zwom letterlijk door de scholen vissen heen. Super gaaf! Hierna gingen we lunchen en weer terug naar Gili Trawanang, om vervolgens de boot te pakken naar onze volgende stop, Gili meno. 10 min later kwamen we hier aan. Voor een klein prijsje hebben we hier een ruime bungalow met airco, het geluk van reizen buiten het hoogseizoen… hier gaan we ook zeker weer genieten!

DAG 91

Vandaag was het plan om niks te doen en dat is goed gelukt. Een halve dag aan het mooie zandstrand hangen en een uurtje over het eiland lopen, heerlijk eten en wat drankjes en de dag is alweer voorbij.